Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Βάλε μου ένα ποτήρι κρασί και θα σου μιλήσω για τα βράδια που μου γάμαγες το είναι



Είναι νύχτα και δεν κάνει κρύο πια. Εκείνη φορούσε μια γκρι, ριχτή, αμάνικη μπλούζα και ήταν όμορφη. Ήταν ήρεμη και όμορφη.
Εγώ φορούσα ένα ξεβαμμένο jean και, το μαύρο, αγαπημένο της πουκάμισο.
Όμορφη νύχτα, γαλήνια.
Πολλοί τσακωμοί το τελευταίο διάστημα μα σήμερα καθόταν στη βεράντα με το ξύλινο τραπέζι και τις ξύλινες καρέκλες με το άσπρο, πάνινο ύφασμα. Είχε τα πόδια της πάνω στα κάγκελα και κοιτούσε τ’ αστέρια πίνοντας λευκό κρασί.

-Ήρθα. Έφερα sushi να φας. Πως είσαι;
-Ευχαριστώ, άφησε το στο τραπέζι. Σκέφτομαι, θυμάμαι.
-Να καθίσω να μου πεις;
-Βάλε μου ένα ποτήρι κρασί και θα σου μιλήσω για τα βράδια που μου γάμαγες το είναι.
Μου έδωσε το ποτήρι, το γέμισα και κάθισα σιωπηλός δίπλα της, περιμένοντας.

-Θυμάσαι μήπως εκείνο το party ενός φίλου σου που είχαμε πάει; Είχες θυμώσει γιατί είχα πιεί και με είχες πάρει πιο ‘κει να μιλήσουμε. Μου είπες να φύγω μετά από λίγο.
Τι να φύγω μωρέ μαλάκα; Πάντα εγωιστής ήσουν! Δεν φταίω εγώ για τις γαμημένες σου ανασφάλειες. Το μόνο που ήθελα ήταν να πιώ και να σου πω πως χτυπάει η καρδιά μου κάθε φορά που βλέπω αυτά τα μάτια. Αυτά τα μάτια που με έχουν κάνει να σε θέλω τόσο, όσο τίποτε άλλο. Ήμαστε φίλοι μου απάντησες.
Σηκώθηκα από το τραπέζι με τα ποτά, κοίταξα γύρω μου. Όλοι χόρευαν σαν αγρίμια, μεθυσμένοι.
Μα που είναι η αγάπη; Που είναι η γαμημένη αγάπη;
Στα παραμύθια, ποιος θα μου πει ποιος είναι ο πρίγκιπας μου;
Σ’ αγαπάω. Πάντα σ’ αγαπούσα, σκέφτηκα, μα τώρα είναι αλλιώς. Σε θέλω δικό μου, μόνο δικό μου.

Άλλο βράδυ…

-Ήρθα να σε βρω εκείνο το βράδυ. Πέμπτη ήταν και ήσουν σπίτι. Σε κοιτούσα με παράπονο όμως και με θυμό. Άρχισα να φωνάζω πως ήσουν γελοίος, πως μου κατέστεψες τη σχέση, πως σε μισούσα.
Με εκμεταλλεύτηκες όταν εγώ χρειαζόμουν κάποιον δίπλα μου.
Με κοιτούσες βουβός, ξεθύμανα.
«Τελείωσες αγάπη μου;» μου είπες.
«Καλά, τίποτα δεν άκουσες από όσα είπα;»
«Άκουσα.»
«Τότε;»
«Θα είσαι στο παρελθόν μου μια ιστορία ακόμα για να λέω.» μου είπες, και ύστερα έφυγες.

-Τσακωνόμασταν όλη μέρα μα δεν έλεγες λέξη. Στο τέλος, είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Σε ρώτησα ξεκάθαρα τι ήταν αυτό που είχε αλλάξει και αν ήθελες να είμαστε μαζί. Είχε φτάσει δέκα η ώρα και εγώ ήμουν εξαντλημένη, μέσα μου, παρακαλούσα πως θα μου πεις ότι όλα είναι καλά.
Είπες πως κουράστηκες πια, πως δεν ήσουν τόσο σίγουρος για το αν είσαι ερωτευμένος, ούτε για το αν θέλεις να είμαστε μαζί.
Ξάπλωσα στο κρεβάτι και άρχισα να κλαίω. Εσύ, που ποτέ δεν θα με πλήγωνες…
Ξαφνικά, θυμήθηκα όλες της φορές που μ’ έκανες να νιώθω δείγμα.
Εγώ φταίω. Εγώ σε άφησα να μου το κάνεις αυτό.
Κουράστηκες; Εγώ να δεις. Πάρε την καρδιά μου, πάτα την κάτω και μετά, φτύσε την. Μια κι έξω.
Μην με κάνεις κομμάτια κάθε φορά, δεν είμαι το παιχνίδι σου.
Σηκώθηκε ήρεμη πήρε το μπουκάλι και το φαγητό και κρύφτηκε στο παλιό δωμάτιο της.


Ευχαριστώ πολύ την Στεφανία Μπάρκα και τον William Ioannou για την συμμετοχή τους.

8 σχόλια:

  1. "Σε ρώτησα ξεκάθαρα τι ήταν αυτό που είχε αλλάξει και αν ήθελες να είμαστε μαζί. Είχε φτάσει δέκα η ώρα και εγώ ήμουν εξαντλημένη, μέσα μου, παρακαλούσα πως θα μου πεις ότι όλα είναι καλά.
    Είπες πως κουράστηκες πια, πως δεν ήσουν τόσο σίγουρος για το αν είσαι ερωτευμένος, ούτε για το αν θέλεις να είμαστε μαζί.
    Ξάπλωσα στο κρεβάτι και άρχισα να κλαίω. Εσύ, που ποτέ δεν θα με πλήγωνες…"

    Ah, me skotoses me tis leksis sou! Einai ta idia pou mou elege to agori mou otan teleiosame...

    M'aresei para polu auto pou egrapses, e paw na diabazw alla...

    Filakia apo tin Serbia <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τώρα είδα το comment σου, συγγνώμη που άργησα.
    Μαλακία, πολύ σκληρά λόγια...
    Ελπίζω να 'ναι όλα καλά πια
    Να περνάς καλά !<3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. θα μπορουσα να μαθω τον τιτλο του βιβλιου;; ευχαριστω πολυ ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αναφέρεσαι σε κάτι συγκεκριμένο από το κείμενο ή γενικότερα στο κείμενο;
      Ετοιμάζω ένα βιβλίο αλλά θα ξεκινήσω να μιλάω με εκδοτικούς από του χρόνου...(εάν για το δικό μου βιβλίο είναι που μιλάς) :)

      Διαγραφή
  4. Για την Ακριβεια αυτο το αποσπασμα νομιζω πως ειναι απο ενα Βιβλιο...και νομιζα πως θα ηξερες τον τιτλο..κανω λαθος; δεν ειναι; :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. οχι οχι δικό μου είναι εγώ το έγραψα παίρνοντας ιστορίες από δύο φίλους μου:)
      ευελπιστώ όμως να αρχίσω συζητήσεις με εκδότες σύντομα:)

      Διαγραφή
  5. Σοβαρα; Συγχαρητηρια τοτε! Τοσο ομορφο που ηθελα και συνεχεια..Γι'αυτο και νομιζα πως ηταν βιβλιο και το εψαχνα :P
    Παντως μην το αφησεις..συνεχισε το!! Ελπιζω να διαβασω καποια στιγμη ενα βιβλιο σου :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πολύ σημαντικά για μένα αυτά που λες, σ' ευχαριστώ!
      Ελπίζω σύντομα να βγάλω ένα διήγημα που τέλειωσα πρόσφατα

      Διαγραφή