Baby I know sometimes, it's gonna rain

Με καβγάδες, αγκαλιές και φιλιά πέρασε ο πρώτος χρόνος
και ειλικρινά, δεν ήταν τόσο άσχημο όσο φαινόταν πρίν.
Μερικές φορές πίστευα πως δεν ήταν έρωτας, ξέρεις,
εγώ και σύ.
Ξέρω πως είναι δύσκολο επειδή το κάνω εγώ.
Ξέρω πως κάποιες φορές θα είναι πιο δύσκολες από άλλες,
πιο άσχημες.

Έρωτας είναι η ζεστασιά που νιώθεις ξέροντας πως,
γυρίζοντας σπίτι, κάποιος σε περιμένει.
Να σε αγκαλιάσει, να σε μαλώσει και ύστερα να σου πει πως,
όλα, γαμώτο, θα πάνε καλά.
Έρωτας είναι όταν σε κρατάει στην αγκαλιά του,
μυρίζεις το άρωμα του και νιώθεις πως είσαι εκεί που ανήκεις.
Όταν σου λέει «Μωρό μου, εγώ είμαι εδώ, μην ανησυχείς»
και για λίγα λεπτά, αυτά τα ελάχιστα λεπτά,
δεν έχει τίποτα σημασία γιατί είσαι εκεί που ανήκεις,
είσαι σπίτι σου.

Ακόμα και όταν τελειώσει, κάποτε, όλο αυτό
θα είναι δικά σου.
Κανείς δε μπορεί να σου κλέψει αυτό που ένιωσες πως είναι εκεί,
πως είναι δικό σου.
Κανείς δε μπορεί να σου κλέψει τα βλέμματα και τα ψέμματα
και τα γαμόγελα και τα κλάματα και τα όνειρα.
Και μπορεί να είμαι μπελάς, να είμαι ένα χαός μα,
μωρό μου, είμαι το δικό σου χάος.