Ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει

μου είχες πει, «θα είμαι πάντα δίπλα σου».

Ήταν ένα βράδυ που δεν ήμουν καλά-
και πότε είμαι, θα μου πεις.
Κρατούσες τον εαυτό σου ξύπνιο, λες κι εξαρτούνταν
η ζωή σου απ' αυτό.

Σου έλεγα πως δε θέλω να είμαι άλλο μόνη μου,
πως κουράστηκα τόσο- μα τόσο- πολύ.
Σου μιλούσα για το πόσο πολύ ήθελα να τελειώσει
αυτό το τσίρκο, πόσο σιχάθηκα τους φίλους που
ποτέ δεν είναι εκεί.
«Εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου.  Μ' ακούς;
Εγώ δεν πάω πουθενά.»
Ξημέρωσε, νύχτωσε, ήρθε η άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθηνόπωρο,
ο χειμώνας

η άνοιξη, το καλοκαίρι, φθηνόπωρο, χειμώνας.

«Δεν είναι καλύτερη η ζωή μου χωρίς εσένα,
είναι απλά διαφορετική.»
Δεν χρειάστηκαν πολλά για να εξαφανιστούν όλα,
χρειάστηκε απλά αυτό.

Ίσως μια μέρα να έχω ξεχάσει πως κάποτε
δίπλα μου είχες περάσει.