Τα Φαντάσματα.

- Σαν εκείνη την πλατεία, που τότε μαχαίρωσαν τον φίλο του.
Και πως ζεις μετά από αυτό;
Η ζωή συνεχίζεται σου λένε
και όλα θα φτιάξουν σου λένε.
Αλλά ποτέ κανείς δεν σου λέει πως και πότε.

-Κάτι τέτοιο πρέπει να λέγανε και σε εκείνη τη κοπέλα
που πήδηξε από εκείνο το φρούριο μια νύχτα.
Θέλει πολύ πόνο το να κλείσεις τα μάτια
και να βουτήξεις στο κενό.
Θέλει και πολύ κουράγιο για να μπορέσεις να ζήσεις
αφότου σε σώσουν

-Ίσως να είσαι και από τους τυχερούς που δεν τα καταφέρνουν.
Σαν εκείνη την κοπέλα που έκοψε τις φλέβες της
μέσα σε εκείνη τη μπανιέρα μια μέρα που όλοι λείπανε από το σπίτι
και την βρήκε ο αδελφός της.

-Κουράγιο που πρέπει να είχε ο αδερφός της...
Αλλά δεν είχε και πολλές επιλογές.

-Ή σαν και εκείνη την γέφυρα εκείνη την ημέρα.
Τότε, που έπρεπε να κάτσω να σε δω να πεθαίνεις
και να δω την μάνα σου και τον πατέρα σου να κλαίνε.
Ή ακόμη σαν την ημέρα της κηδείας,
που έπρεπε να είμαι δίπλα στην μητέρα σου και να της
σφίγγω το χέρι όταν έβαζαν το φέρετρο στη γη.

Καλό ταξίδι.




(Λόγω του ότι όλα είναι πραγματικά γεγονότα, όποιον προσβάλουν ή οτιδήποτε,
ας με ενημερώσει και θα τα διαγράψω.)