And I wouldn't catch you hung up on somebody that you used to know.
But you didn't have to cut me off
Make out like it never happened and that we were nothing
Now you're just somebody that I used to know"
-Πως είσαι;
-Μόνο αυτό έχετε να πείτε;
-Έφυγες ξαφνικά και θα είχες κάποιο λόγο-ίσως σε πίεσα.
Πες μου πως είσαι. Νιώθεις καλύτερα τώρα πια;
-Εγώ... καλά είμαι, καλά...
Τι θα πει καλά;
Ξέρετε, το μυαλό μου τρέχει με χίλια.
Το εννόω. Σε ένα λεπτό μπορώ να σκεφτώ εκατοντάδες πράγματα
είναι σχεδόν τρομαχτικό.
Είναι τρομαχτικό γιατί όσο είμαι ξύπνιος, σκέφτομαι.
Σκέφτομαι άσχημα πράγματα. Άσχημα για τον εαυτό μου,
άσχημα για εκείνη...
Δεν μ' αγαπάει, γιατρέ.
Δεν με χρειάζεται όσο τη χρειάζομαι εγώ.
Όταν το σκέφτομαι δεν μπορώ να αναπνεύσω,
ιδρώνουν τα χέρια μου και το στόμα μου στεγνώνει.
Είναι άσχημο... Είναι άσχημο να σε αγαπάνε τόσο λίγο.
Καλύτερα να μην σε αγαπάνε καθόλου, υποθέτω.
Δυσκολεύομαι να αναπνεύσω, το καταλαβαίνετε;
Όχι, όχι, δεν μπορώ να της μιλήσω, δεν μπορώ να της πω όλα αυτά
γιατί νιώθω ντροπή που τη χρειάζομαι τόσο πολύ.
Ειδικά εφόσον εκείνη δε με χρειάζεται τόσο.
Άλλα και να μιλούσα, δεν θα έβγαινε κάτι.
Ξέρετε, τη χαρά σου μπορείς να τη μοιραστείς,
τον πόνο σου όμως όχι.
Ο πόνος σου ανήκει μόνο σε εσένα.
Κανείς ποτέ δεν θα καταλάβει πως αισθάναισαι και γιατί,
κανείς δεν θα νιώσει το πόσο πονάς, την αγωνία
που σου τρώει τα σωθικά.
Θέλω να τη βγάλω από μέσα μου, δεν αντέχω άλλο.
Απλά δεν αντέχω άλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου