I hope you're doing fine out there without me,

Cause I'm not doing so good without you.

«Και τώρα πως φεύγουνε
το βήμα πως κάνουνε μπροστά
τα μάτια πως κλείνουνε σ' αυτό που αγάπησε η καρδιά
είναι η μεγάλη ώρα να πεις το μένω ή το ζω
στη πόρτα απλώνω τα χέρια και θα βγω»

-Καλησπέρα γιατρέ.

-Καλησπέρα. Θεωρώ πως οι συνεδρίες μας πρέπει να τελειώσουν εδώ.

Ήρθε η ώρα πιστεύω να σου πω την αλήθεια. 

-Δεν θα χρειαστεί. Βλέπω τα πάντα καθαρότερα σήμερα.

Ξέρω πως τίποτα δεν υπάρχει τώρα πια. 

Τίποτα δεν είναι πιο αληθινό, πιο ψεύτικο, πιο σωστό και πιο λάθος

από το ίδιο το παρόν μου.

Ελπίζω να είναι καλά και υγιής χωρίς εμένα.

Εγώ αρρωσταίνω χωρίς εκείνη, αρρώστησα για να ακριβολογώ.

Είναι η μοναξιά εκείνη που φταίει για όλα.

Η μοναξιά μου τρύπωσε στο σπίτι μου, στο κεφάλι μου

απ΄ όταν ήμουν μικρός και μου δηλητηρίασε την εφηβία, 

ρούφηξε τα νιάτα από μέσα μου.

Κάποτε χαλούσα το χρόνο. 

Τώρα ο χρόνος χαλάει εμένα.

«Και τώρα πως φεύγουνε
που εγώ δε σου έφυγα ποτέ
το σώμα πως λύνουνε να τρέξει για το μεγάλο ναι
όσο ήμουνα μαζί σου ένιωθα μοναξιά
μα τώρα,τώρα είμαι μόνη αληθινά»

Δεν ήταν η απουσία της συγκεκριμένης.

Ήταν η απουσία του ανθρώπου που θα αποκαλούσα δικό μου.

Ήταν η απουσία του ανθρώπου που θα θεωρούσα σπίτι μου.

Είχα σχέσεις με διάφορες γυναίκες μα καμία τους δε με άγγιξε αληθινά.

Με όλες περνούσα τις νύχτες μου αδιάφορα, χαράμισα το χρόνο μου, 

κάτσιασα το κορμί μου, ταξιδεύοντας απο σώμα σε σώμα σαν κατατρεγμένος.

Τώρα ξέρω πως δε σταμάτησε ποτέ να με αγαπάει, και πως δε με άφησε ποτέ.

Είναι πάντοτε δίπλα μου, μέσα μου. 

-Μην πεις τίποτα άλλο... Πρέπει να σου πω την αλήθεια πια, 

να ηρεμήσεις από αυτό το βασανιστήριο.

-Δεν με άφησε ποτέ. Δε με μίσησε ποτέ.

Δεν είμαι παράφρων, γιατρέ.

Η αγάπη μου, η όμορφη αυτή κοπέλα που μου έκλεψε το μυαλό, 

ζούσε μέσα σε αυτό. Τρεφόταν από τη μιζέρια και τη μοναξιά μου.

Η αγάπη μου, δεν υπήρξε ποτέ.

Ήταν ένα πανέμορφο δημιούργημα της φαντασίας μου.

Αντίο, γιατρέ.