Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

I live in myself. And it's a rotting cage.




Τι να σου πω.
Τις μέρες μου τελευταία τις περνώ μόνη.
Δηλαδή, με κόσμο, αλλά μόνη. Καταλαβαίνεις.
Μου το χαν πει ότι θα συμβεί όταν είναι η ώρα
αλλά εγώ πίστευα ότι μπορώ να το χειριστώ.
Είναι δύσκολο να περιγράψω τις εικόνες,
είναι κάπως:

«Γειά. Καληνύχτα.»
Θόρυβος, τζάμια, η πόρτα ανοίγει,
με τραβάει έξω, με αφήνει κάτω.
Μετά φωνές και κλάματα, όλοι τρέχουν.
Γιατροί, αστυνομία, ασθενοφόρα,  πυροσβεστικά,
κάτι άνθρωποι μου ρίχνουν νερό
Ζαλάδα.
Που είσαι ;
Τι έγινε, ρε;
Είναι καλά;

Ε, αυτά.
Αλλά όταν περνάει ο καιρός, σταματάνε να ρωτάνε πως είσαι.
Γιατί, λογικά, είσαι καλά. Ή γιατί πρέπει να είσαι καλά.
Και η ζωή προχωράει για όλους τους άλλους, αλλά όχι για σένα.
Τι να σου πω, αυτά.
- Έλα εδώ. Θέλω να σε καταλάβω.
-Εγώ δε θέλω.
-Είμαι ένα κομμάτι σου εγώ.
-  Μα είμαι χίλια κομμάτια, τι μου λες;

3 σχόλια:

  1. bacika ama nio8eis etci i gnomi wc kopela pou phctevo oti ce kalalavaino eine na kaneic kati pou den 8a perimeni an eine atomo i na docic mia eukeria ce ena atomo octe na kanic kati cton tomea tou "na min eice pia moni" ! i zoi malon eine ena ricko kai auto prepei na kaneic , rickare ta pada !! otan eice kato kai den paei alo den exeic na xaceic tipota !! kalinixta! E. I.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. vasika, einai gia ena trakarisma pou eixa kai to pws me epireazei kai me apomononei twra pou arxizw kai thumamai tis eikones.
      s'euxaristw poly gia to sugkekrimeno comment, shmainei pio polla ap o,ti pithanws na fantazesai

      Διαγραφή