Insomnia

 Κεφάλαιο Πρώτο.

-Πως είσαι, πως περνάς;
Σ' έβλεπα χθες που στριφογυρνούσες στον ύπνο σου.
-Νομίζεις πως είμαι εγώ που κάνω τα πράγματα 
να μην πάνε καλά.
Φτιάχνω σενάρια στο κεφάλι μου 
λες και η ζωή μου είναι ταινία.
Μόνο που, στο κεφάλι μου, 
οι δραματικές σκηνές δεν είναι
όσο επώδυνες είναι στην πραγματικότητα.
Μερικές φορές, στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη
και ακουμπώ το χέρι μου στην αντανάκλαση μου.
Εκείνη μου γελάει γλυκά, γεμάτη συμπόνια.
"Ξέρεις, δεν είμαι τρελή.
Απλώς η πραγματικότητα μου διαφέρει από τη δική σου."
Ψιθυρίζω στον εαυτό μου τρομαγμένα και απόμακρα

Κεφάλαιο Δεύτερο

-Θα μείνεις μόνη σου στο έτσι όπως κάνεις!
Φεύγω!
-Δίκιο έχει! Εσύ τον έδιωξες!
Δεν μπορώ ούτε να σε βλέπω.
-Μα εγώ...
Μην φεύγετε...

Τα λάθος λόγια που έχεις πει δεν επιστρέφονται
και όμως έρχεται η στιγμή που,
μπροστά σε ένα κρεβάτι, εύχεσαι να
μην είχες ξεστομίσει λέξη.
Μα ο χρόνος είναι σκληρός
και γελάει μαζί σου γιατί,
το ποτάμι πέρασε και δεν γυρίζει πίσω.

Κεφάλαιο Τρίτο

Πέρασαν πολλές μέρες και χρόνια
που με βρήκαν μπροστά από τον καθρέφτη.
Και η κορνίζα του ξέφτιζε
και τα κομμάτια έπεφταν στο πάτωμα καθώς
ο ήλιος ολοκλήρωνε τον κύκλο του,
για άλλη μια φορά.
Βλέπω πράγματα που δεν βλέπει πολύς κόσμος
και ακούω ιστορίες από αυτούς
που δεν είναι πια εδώ.
Ίσως και να μην ήταν ποτέ εδώ.
Δεν  είμαι τρελή.
Απλώς η πραγματικότητα μου,
διαφέρει από τη δική σου.