Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Tied my hands.

Είμαι χαρούμενη ανα στιγμές,
αλλά μετά ηρεμώ.
Η ηρεμία για μένα είναι αυτό
που για άλλους είναι στενοχώρια.
Μπορώ να πω πως η συνεχής κατάσταση χαράς
με κουράζει, εξαντλεί όλη μου την ενέργεια.
Λες να είναι πρόβλημα αυτό;
Εεε, και τι έγινε;

Σήμερα αποφάσισα να βγάλω όλη μου
την ενέργεια στον χορό.

Λοιπόν, τι είναι αυτό που μας κάνει χαρούμενους;
Γιατί ευτυχισμένοι είμαστε για πολύ λίγο...
Εμένα χαρούμενη με κάνουν τα σύννεφα,
η μυρωδιά της βροχής και τα λουλούδια της καρυδιάς την άνοιξη.
Αποχρώσεις του γκρι με λίγο ροζ..
Α ναι, και η μυρωδιά της σοκολάτας.
Πάντα είχα αυτή τη θεωρία του πως η χαρά
αλλάζει μορφές ανάλογα με τον άνθρωπο που
κατάφερε να την κρατήσει για λίγο.
Γίνεται έπιπλο, γίνεται άνεμος, γίνεται άνθρωπος,
γίνεται ένα φύλο το φθινόπωρο που έπεσε
 από το δένδρο στο ρυάκι..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου