Μου τηλεφώνησε μια μέρα
Μου είπε πως δεν θέλει να το κάνει αυτό πια,πως θέλει βοήθεια,πως τη
χρειάζεται.
Μέσα στα αναφιλητά την άκουγα να πεθαίνει και εγώ ο μαλάκας ήμουν
έξω και περνούσα καλά.
Εγώ ο μαλάκας δεν καταλάβαινα τίποτα τόσο καιρό.
Πήρα το αμάξι,πέρασα όλα τα φανάρια με κόκκινο,και βρέθηκα να φωνάζω
και να κλωτσάω αυτή τη βρωμόπορτα.
-Τι θέλεις επιτέλους; μου είπε σαν το φάντασμα..
Έχασα το μυαλό μου.Το πλάσμα που έβλεπα μπροστά μου δεν ζούσε,δεν το γνώριζα.
-Μου τηλεφώνησες,ανησυχώ
-Ναι.
-Μίλησέ μου.
-Να σου πω τι; Δεν βλέπεις τίποτα πέρα από τον εαυτό σου πια,είμαι μόνη μου και ας
φωνάζεις πως ποτέ δεν θα με αφήσεις.
Τίποτα δεν έχει σημασία πια,είναι πολύ αργά.
Σκότωσες σιγά σιγά ό,τι είχα μέσα μου.
Γι'αυτό σε παρακαλώ κάνε μεταβολή,και φύγε.
Τα σκατά μου θα τα καθαρίσω μόνη μου,δεν χρειάζομαι αργοπορημένη ελεημοσύνη.
-Τι είναι αυτά που-
-Φύγε.Θα πεθάνω και ούτε που θα το καταλάβεις.
ΦΥΓΕ
Perfect
ΑπάντησηΔιαγραφή