Τίποτα. Κοιμήσου. Εμείς τελειώσαμε.
Δεν έχει δάκρυα πια. Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν..
- Λειβαδίτης
Δεν ξέρω που είσαι, δεν ξέρω ποιός είσαι και δεν ξέρω με ποιόν κοιμάσαι.
Έχω ένα μήνα να σε δω, να σου μιλήσω,
να έχω σημάδια για το αν ζεις ή αν έχεις πεθάνει.
Έχω επίσης ένα μήνα να κοιμηθώ κανονικά,
να φάω και να ζήσω.
Σε έχασα και έχασα τη γη, τον ουρανό.
Δεν έχω καταλάβει γιατί έφυγες, ούτε και αν σου έκανα κάτι.
Κατάλαβα όμως πως δεν άντεχες άλλο, πως πνηγόσουν.
Και ΄γω πνήγομαι.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω τα βράδια γιατί σκέφτομαι εσένα.
Ξέρω πως θα έπρεπε να διαγράψω τις φωτογραφίες και τα βίντεο
που είμαστε μαζί, αλλά είναι το μόνο που έχει μείνει από εμάς πια.
Το μόνο που αποδεικνύει πια πως, γαμώ, υπήρξε κάποτε αυτό το "εμείς".
Αλλά εσύ μάλλον το ξεπέρασες και προχώρησες τη ζωή σου.
" Μου είπες, δε γουστάρεις άλλο πια, συγκεκριμένα.
Και σκέφτηκα, γαμώτο, δε με σκέφτηκε εμένα.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ίσως και να το εννοώ όταν λέω
«εύχομαι να είσαι καλά χωρίς εμένα.»
μα για το δικό μας κόσμο, ακόμα προσπαθώ να αντιληφθώ
ότι δεν είσαι πια μαζί μου.
Πάντως, να προσέχεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Κάποια στιγμή θα αναπνεύσεις ξανά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑργά ή γρήγορα...
Στο χέρι σου ειναι να γίνει γρήγορα:)
Μακάρι... This too shall pass
ΑπάντησηΔιαγραφή