Υπάρχουν δύο κατηγορίες στενοχωριμένων ανθρώπων, κατ' εμέ :
οι χαρούμενοι και αυτοί που αποκαλώ «μόνιμοι κάτοικοι»
Όταν κλαίει ένας χαρούμενος άνθρωπος στα μάτια του βλέπεις τη στενοχώρια,
τον πόνο, την αγωνία πως όλο αυτό δε θα περάσει ποτέ -ακόμα κι αν ξέρει πως όλα θα είναι καλά στο τέλος.
Οι χαρούμενοι άνθρωποι κλαίνε διαφορετικά.
Κλαίνε την ελπίδα.
Εκείνοι οι άλλοι, όμως, αυτοί που στο κλάμα δε βρισκουν γαλήνη,
όταν κλαίνε τα μάτια τους είναι κενά και το πρόσωπό τους μοιάζει ανέκφραστο.
Οι «μόνιμοι κάτοικοι» δεν έχουν κάτι να τους τρομάζει πια, δεν έχουν κάτι για το οποίο να αγωνιούν.
Ξέρουν: όλο αυτό δεν πρόκειται να καλυτερέψει. Είναι αυτό που είναι και η ζωή συνεχίζεται.
Η ζωή πάντα συνεχίζεται, δε σταματά για κανένα.
Απλώς κάποιοι προχωρούν μαζί της, ενώ άλλοι μένουν στατικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου