Νύχτα

'Εφτασε 5 το πρωί κι εγώ ακόμα να κοιμηθώ.
Το μπουκάλι μου είναι άδειο και 'γω πάω να τρελαθώ.
Πάει ένας χρόνος απο τότε που σε είδα και μου λείπεις φίλε. Δες, αρχίζει κατεγήδα..

Γυρίζω το κεφάλι και σε βλέπω πάλι. Θα 'τρεχα να σ' αγγαλιάσω, αλλά ξέρω καλά πως δεν είσαι εκεί..
Κάθεσαι δίπλα μου και κοιτάζουμε το άπειρο, αφήνεις τον νου μου, για λίγο ανάπειρο.

-Μου λείπεις κάθε μέρα πιο πολ΄θ
-Πάνε πέντε χρόνια, ακόμα να βγείς απ' αυτό το κελί; Δεν σου αξίζει όλο αυτό, άφησε με και προχώρα.
-Εγώ δεν θέλω ποτέ μου να ξεχάσω. Δεν ήταν επιλογή μου να σε χάσω.
Γιατί κανείς σας δεν καταλαβαίνει; Κοίτα το λουλούδι πως αρχίζει να πεθαίνει..
-Πόσο ήπιες αυτή τη φορά, μικρή;
-Να μην σε νοιάζει. Μην μου μιλάς λες κ είμαι παιδί.
-Σε 'χω πετύχει να γράφεις... Οι λέξεις βγαίνουν εύκολα απο μέσα σου πια
-Είναι που τα πάντα γύρω μου έχουν αυτία.
-Μα όλα εδώ είναι...
-Νεκρά; Το ίδιο είσαι και 'σύ. Μα είσαι εδώ.
-Το αλκοόλ με φέρνει εδώ. Σταμάτα το και θα χαθώ.
ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΙΠΑ! Έχεις πιεί πολύ.
-Φοβάσαι μήπως πηδήξω, έτσι δεν είναι;

"Χριστίνα!" Ακούω μια φωνή να φωνάζει δυνατά.
"Σ' ακούω! Έλα γρήγορα!" Θέλω να φωνάξω δυνατά αλλά δεν μπορώ...
Έχασα και την τελευταία μου επαφή με τον κόσμο γύρω μου.
Δεν πρόλαβα να τον χαιρετήσω και αύριο δεν θα 'ναι εδώ.
Ίσως του χρόνου πάλι να τον δω...