Να μ'αγαπας, όσο μπορείς, να μ' αγαπάς.

-Ήταν μια από τις πιο όμορφες νύχτες του Σεπτεμβρίου

και δεν είχα κλείσει μάτι.

Ήταν βλέπεις που την είχα ξανά στην αγκαλιά μου και

εκείνη κοιμόταν τόσο γλυκά...

Το φως του φεγγαριού έλουζε το πρόσωπο της και

όλα φαίνονταν πιο φωτεινά από ποτέ.

Ο Σεπτέμβρης πάντα μου φέρνει μελαγχολία.

Μου δίνει την αίσθηση πως κάτι τελειώνει,

πως κάτι φεύγει μακριά μου.

Από μικρό παιδί το αισθανόμουν αυτό μα, δεν μπορούσα να το προσδιορίσω.

Ακόμα δεν μπορώ δηλαδή.

Είχαμε πάει βόλτα στο πάρκο, βλέπετε της αρέσουν τα συντριβάνια

και οι λίμνες και το χορτάρι...

Εγώ τα αντιπαθώ. Έχω και αλλεργία στο χορτάρι.

Αλλά την πήγα βόλτα εκεί γιατί δεν έχει σημασία τίποτα άλλο από το να είναι χαρούμενος αυτός που αγαπάς, έτσι;

Έπιασε βροχή ξαφνικά βέβαια και πήραμε τρέχοντας το δρόμο για το σπίτι.

Μόλις μπήκε μέσα έβγαλε τα βρεγμένα της ρούχα και τα άφησε να πέσουν στο πάτωμα.

Έτσι, τελείως φυσικά. Να σας θυμίσω πως βρισκόμασταν στον τέταρτο μήνα που ήμασταν χώρια.

Την άρπαξα και όλα έγιναν τόσο γρήγορα, με τόσο πάθος.

Ύστερα βρισκόμουν εκεί, να την κρατάω όσο κοιμάται, να την κοιτάζω και να εισπνέω

όσο πιο βαθιά μπορώ το άρωμα της γιατί, ήμουν σίγουρος πως αύριο θα εξαφανιζόταν.

Την ξέρω καλά, δεν τα πάει καλά με τα συναισθήματα.

Το πρωί που ξύπνησα, εκείνη είχε φύγει και το μόνο που είχε μείνει απο αυτή

ήταν ένα χαρτί που έγραφε " Σ' ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία μα, πρέπει να φύγω"

και η μυρωδιά της που πλημμύριζε το κρεβάτι μου, τη σάρκα μου και το μαξιλάρι

που κοιμήθηκε.

Όταν ήταν πιο μικρή, με είχε βάλει να υποσχεθώ πως κανείς άλλος δεν θα κοιμόταν ποτέ

σε εκείνο το δεύτερο μαξiλάρι που είχα και κοιμόταν αυτή.

Κράτησα την υπόσχεση μου, είναι χαζό αυτό;

-Έχω παρατηρήσει πως αποφεύγεις να περιγράψεις τις ερωτικές σας σκηνές.

Γιατί;

-Γιατί, γιατρέ, ο έρωτας δεν περιγράφεται.

-Ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που της είπες; Κράτησες ότι ήθελες από εκείνη τη νύχτα;

-Ο καιρός μαζί της δεν είναι ποτέ αρκετός.

" Να μ' αγαπάς. Όσο μπορείς, να μ' αγαπάς"