Μια μέρα, τελείως ξαφνικά, ξύπνησε και ήξερε.
Ήξερε τι σήμαινε για εκείνη ο έρωτας,
ήξερε τι ζητούσε.
Με ρώτησε αν παρατηρώ πράγματα πάνω της
τα οποία δεν θα παρατηρούσε ο καθένας,
αν τη σκέφτομαι τα βράδια,
αν τη σκέφτομια γενικά
και αν ακούγοντας τραγούδια τη θυμάμαι.
Όλα αυτά από που προέκυψαν; Τι θέλει μωρέ και τα σκαλίζει;
«Επειδή θέλω να ξέρω, διάολε!
Θέλω να ξέρω αν αυτό που νιώθω, ταιριάζει με αυτό
που νιώθεις εσύ.
Δεν θέλω να είμαι όπως όλοι για εκείνον που θα ερωτευτώ.
Θέλω να είμαι ξεχωριστή.
Όπως ήταν εκείνη η αλεπού για το μικρό πρίγκηπα
που του είχε πει "στον κόσμο υπάρχουν εκατομοίρια
αλεπούδες ακριβώς όπως εγώ μα, αν με εξημερώσεις,
θα είμαι μοναδική για σένα και θα είσαι μοναδικός για μένα,
σε όλο τον κόσμο."
Αν δε νιώθεις αυτά, δε φταίς που αγαπάς διαφορετικά.
Εγώ όμως ξέρω τι πάσχιζα τόσο καιρό να βρω και μέσα σου δε βρήκα.
Καλώς ή κακώς, ψυχούλα μου, δεν το βρήκα.
Γι' αυτό και πρέπει να πηγαίνω σιγά, σιγά
να βρω το δρόμο μου και γώ, να γαλινέψω την ψυχή μου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου