Ήταν 15 μέρες πριν τα Χριστούγεννα, Κυριακή.
Ήταν μια όμορφη και μοναχική Κυριακή για εκείνη μα,
κάπως έτσι ήταν όλες της οι Κυριακές.
Περίμενε όλη τη μέρα να περάσουν οι ώρες και να έρθει η νύχτα,
να έρθει εκείνος.
Όταν ήρθε, τον πήρε στην αγκαλιά της για να τον ξεκουράσει
-πρώτη φορά αγαπούσε κάποιον τόσο πολύ, την ξάφνιαζε-
εκείνος όμως ήταν διαφορετικός.
Ήταν πάντα διαφορετικός τους τελευταίους μήνες.
Τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια αναβόσβηναν έξω από
το σκοτεινό δωμάτιο και όλα φάνταζαν τόσο μαγικά.
Η τέλεια στιγμη.
Τι είναι αυτό που αλλάζει και ο έρωτας περνάει;
-Απομυθοποιείς τον άλλον.
Στην αρχή, όλα είναι καλά αλλά μετά οι σκέψεις
και τα συναισθήματα μαζεύονται και σαπίζουν μέσα σου.
-Απλώς ξυπνάς μια μέρα και δεν είναι εκεί.
Εδώ και καιρό είχαν καβγάδες.
Καβγάδες για το πως εκείνος είχε αλλάξει
και πως αυτή δεν άντεχε άλλο.
Η αλήθεια είναι πως και αυτός,
δεν ήταν σίγουρος για το αν ήταν ακόμα ερωτευμένος.
Είχε κουραστεί.
Δεν ήθελε να την πληγώσει, τη νοιαζόταν
γι' αυτό και το επεξεργαζόταν, το προσπαθούσε.
Όταν όμως κάτι έχει σαπίσει από μέσα,
δεν έχει καμία ελπίδα.
Πήγε να τον δει και τα μάτια της ήταν φωτισμένα με χαρά,
όπως κάθε φορά άλλωστε.
Μα όταν έβαζε στη σειρά τα γεγονότα και τις σκηνές μέσα
στο κεφάλι της, τα μάτια της συννέφιαζαν ξαφνικά.
Είχε κουραστεί κι αυτή με τη σειρά της
αλλά ήξερε, ήξερε πως είναι ο έρωτας.
Έτσι, τον αποχαιρέτησε.
Γιατί, μια μέρα, του είπε, απλώς ξυπνάς
και δεν είναι εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου