Πληγώνομαι, πληγώνεσαι. Είμαστε πάτσοι.

-Μου είχες πει πως θα ‘ρθει κάποια μέρα που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι.

Δεν ξέρω να σου πω αλήθεια πως το χάσαμε.Θυμάμαι πάντως πως ήσουν όλη μου η ζωή.

Εγώ, πάντως, σε σκέφτομαι. 

Σβήνεις και χάνεσαι και όλο ξανάρχεσαι.

Ξέρω πως δεν θα σου λέω καληνύχτα για αρκετό καιρό ακόμα...

Κι αν με ρωτήσει κάποιος αν είχαμε κάτι θα του πω,

" Όχι, ποτέ δεν είχαμε κάτι. 

Εμείς απλώς είχαμε τα πάντα. "

Τώρα αρχίζω και θυμάμαι  και όταν ακούω κάτι τέτοια τραγούδια,
θυμάμαι εσένα και δεν το θέλω αυτό.
Όχι επειδή μου λείπεις ή επειδή αναπολώ τις όμορφες αναμνήσεις μας
ή επειδή μου προκαλεί απίστευτο πόνο, ή οτιδήποτε θεατρικό και δραματικό.
Αλλά επειδή απλά και ξεκάθαρα : δεν γουστάρω να σε θυμάμαι.

"Ξέρω γιατί έφυγες. Δεν είναι τυφλός ούτε χαζός.
Ξέρω πως προσπάθησα μα δεν ήμουν αρκετός.
Δεν μετανιώνω για ό,τι έγινε, ούτε που σ' αγαπώ,
Πονάει απλά το γεγονός πως δεν είμαι τ' άλλο σου μισό."
-Μια νεκρή ιδέα.