«'Ενα, δύο, τρία...
Κάθε αριθμός απειλείται απο τον επόμενο.»
Κολλημένο στο μυαλό της ήταν πάντα- και κυριολεκτώ-
το πως ο έρωτας θολώνει, σκουριάζει, ξεθοριάζει.
Όσα κείμενα και αν έγραφε, σε όσα βιβλία και αν τα μετέτρεπε,
ποτέ δεν κατάφερνε να πάρει μια ικανοποιητική για εκείνη απάντηση.
Και κάπου στην πορεία, ψάχνοντας το αν ο έρωτας υπάρχει,
πως έρχεται και πως φεύγει, έχασε και τον έρωτα της για μένα.
Ίσως εγώ να έχασα τον έρωτα μου για εκείνη.
Είναι κουραστικό να έχεις έναν άνθρωπο απέναντι σου
που δεν πιστεύει στον έρωτα κι όμως τον κινηγά,
έχει απαιτήσεις απ΄ αυτόν.
Γιατί, ειλικρινά, ποιός δεν θέλει να πιστέψει στον έρωτα;
Από τότε που τη γνώρισα της έλεγα πως δεν πρόκειται
όλοι να την απογοητεύουν πάντα.
Εκείνη όμως όχι, δεν καταλάβαινε.
Είχε τη δική της απόλυτη αλήθεια.
Δίχως εξαιρέσεις αλλά ούτε και κανόνες.
«Κάθε αριθμός απειλείται απο τον επόμενο», έλεγε και ξανάλεγε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου