These thoughts run through my head. Just keep breathing

Προσπαθώ να γράψω εδώ και τρεις μέρες.
Τίποτα δεν βγαίνει σε μια σειρά από το κεφάλι μου.
Είναι καλά στο κεφάλι μου, για μένα.
Όλα σε ένα κάπως τακτοποιημένο αχούρι.

Είμαι σε μια παραλία λοιπόν... Δηλαδή, είμαι σε εκείνη την παραλία.
Κολυμπήσαμε μέχρι το νησάκι με το ψηλότερο γκρεμό, σκαρφαλώσαμε
και μείναμε να κοιτάμε τη θάλασσα απο ψηλά.
Μάλλον προσπαθούσαμε να υπολογίσουμε το ύψος που μας χώριζε
από αυτή.
Κάποια από τα αγόρια βρήκαν το θάρρος τους κατευθείαν,
πήδηξαν στο νερό σε ανύποπτο χρόνο
Μετά απο λίγο, έπεσα κ εγώ.

Ελευθερία. Για μια στιγμή πετάς.
Είσαι εκεί και το μυαλό σου σταματάει να σκέφτεται
ενώ οι αισθήσεις σου λειτουργούν στο έπακρο.
Ελευθερία

Όταν ξανασκαρφάλωσα, ο Άρης μου έπιασε το χέρι για πρώτη φορά
εκείνη τη μέρα.
Μου χαμογέλασε και με κοίταξε με αυτά τα μπλέ μάτια και μου είπε
"πάμε".
Είναι αστείο μερικές φορές το πόσο σε εμπιστεύομαι.
Βρεθήκαμε και οι δύο στον αέρα.
If you're a bird, I'm a bird

Μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη...

Ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί πήδηξα και τρίτη φορά.
Αφου μπορώ.        Μπορώ;
Νερό μπήκε στο στόμα, τη μύτη και τα αφτία μου.
Το σώμα μου τραντάχθηκε, χτύπησα στα βράχια.
Βγήκα στην επιφάνεια και φώναξα βοήθεια.
Πλάκα, νόμιζαν πως του έκανα πλάκα.
Κουτσά-στραβά, βγήκα απο το νερό.
Η Δάφνη κατάλαβε πως δεν ήταν πλάκα κ ήρθε τρέχοντας.
Με κρατούσε σφηχτά, πρώτη φορά ένιωσα πως κάποιος
φοβάται μην του φύγω..